خوشه های تناقض

در روزهايي كه موضوع خوشه‌بندي خانوار ايراني به محل نزاع ميان مجلس و دولت تبديل شده است، بيش از گذشته وجود فضايي منطقي براي نقد و تعامل ميان دولت و مردم احساس مي‌شود. دولت در قدم اول با شيوه خوشه‌بندي خانوارها و اظهارنظرهاي متناقض مسئولان در اين خصوص، نشانه‌هاي مثبتي را براي اجراي طرح بزرگ هدفمند‌سازي يارانه‌ها، به جامعه القا نكرده است. قوه مجريه بايد بپذيرد در آستانه اجراي طرحي كه از آن به عنوان جراحي اقتصاد ياد مي‌شود بايد انسجام بيشتري از خود نشان دهد. تنها در سايه برنامه‌ريزي دقيق و اعلام صريح جزئيات آن به مردم است كه مي‌توان به آينده اجراي اين طرح اميدوار بود. در شرايطي كه قرار است آزادسازي قيمت‌ها از ابتداي سال 89 آغاز شود، توقع زيادي نيست كه در روزهاي باقي مانده تا پايان سال 88 مردم به تدريج در جريان چگونگي اجرا و جايگاه خود در اين طرح قرار بگيرند.

اين كار البته هرازگاهي توسط يكي از مسئولان دولتي انجام مي‌شود. ابراز نگراني مردم اما موجب مي‌شود ساير مسئولان براي اطمينان‌بخشي به جامعه به تكذيب سخنان مطرح شده بپردازند و موضعي متناقض با آنچه در ابتدا گفته شده، بگيرند؛ اتفاقي كه در اعلام خوشه‌ها توسط رئيس مركز آمار ايران رخ داد و پس از آن وزير اقتصاد و معاون او به نوعي به تكذيب سخنان او پرداختند.

البته شمس‌الدين حسيني و محمدرضا فرزين هر كدام براي پوشش سخنان رئيس مركز آمار نظر متناقضي نسبت به ديگري ابراز كردند. محمدرضا فرزين سه خوشه اعلام شده را درست دانست اما از پرداخت يارانه غيرمستقيم (تخفيف مالياتي، تسهيل بيمه خدمات درماني و...) به خوشه سوم سخن گفت. پس از او شمس‌الدين حسيني اعلام كرد كه خوشه‌بندي‌ها ملاك عمل نيست.

 

ضمن اينكه رئيس‌جمهور نيز دستور بازنگري در خوشه‌بندي‌ها را صادر كرد. اين مجموعه تناقض‌‌ها به علاوه اظهارنظرهاي ساير مسئولان دولتي موج جديدي از نگراني را ميان مردم به راه انداخت. اگر تا پيش از اين مردم از آسيب‌هاي اجتماعي و اقتصادي اين طرح بزرگ مي‌ترسيدند، حالا هراس جديدي به دل راه داده‌اند به نام «سردرگمي دولت».

شايد اولين سوالي كه در اين روزها مردم در مواجهه با يكديگر مي‌پرسند، اين باشد: خانواده شما در چه خوشه‌اي قرار گرفته است؟ اين ماجرا و تعلق نگرفتن يارانه نقدي به يكي از خوشه‌ها، كابوسي به نام «خوشه 3» را به راه نداخته است.

قرار گرفتن تعداد زيادي از مردم در خوشه سوم و در يك جايگاه ديده شدن قشرهاي مختلف درآمدي، مردم را نسبت به شيوه بازپرداخت يارانه‌ها بدبين كرده است؛ هر چند موضوع خوشه‌بندي‌ها، تكذيب‌ها و تاييدهاي دولتيان حالا به موضوع اصلي جوك‌هاي پيامكي تبديل شده است. در اين ميان هشدارهاي نمايندگان مردم به دولت به تبع نگراني‌هاي موكلان‌شان به اوج خود رسيده است.

ساكنان خانه ملت صريحا موضوع خوشه‌بندي‌ها را به چالش كشيده‌اند تا جايي كه غلامرضا مصباحي‌مقدم نمايندگان دولت را براي حضور در جلسه‌اي به ميزباني كميسيون ويژه طرح تحول اقتصادي فراخواند. اين نماينده مجلس با صراحت اعلام كرده است كه عدم پرداخت يارانه به تمام اقشار جامعه خلاف قانون است و نمايندگان دولت بايد نحوه خوشه‌بندي‌ها را براي مجلس توضيح دهند.

در چنين فضايي روز به روز بر ابهامات مردم اضافه مي‌شود؛ ابهاماتي كه نگراني از آينده معاش را به همراه خود آورده است.

در اين شرايط كه تناقض‌گويي ميان مسئولان و سردرگمي در شيوه اجراي هدفمندسازي يارانه‌ها به شدت احساس مي‌شود دولت همچنان رسانه‌ها و كارشناسان اقتصادي را به انتقال نگراني به مردم متهم مي‌كند. دولت بارها اعلام كرده است كه «برخي‌ها مردم را از هدفمندسازي يارانه‌ها مي‌ترسانند.» ريشه نگراني مردم اما در سردرگمي‌هاي دستگاه‌هاي اجرايي مرتبط با هدفمندسازي يارانه‌هاست.

 

در حالي كه شمارش معكوس براي اجراي اين طرح بزرگ آغاز شده است و در شرايطي كه تقريبا همه كارشناسان اقتصادي بر فوايد اين طرح تاكيد دارند وجود فضايي آرام و به دور از تنش‌ و تناقض در ميان دولت و مردم ضروري به نظر مي‌رسد. اين فضاي آرام اما با خاموش ماندن نواي نقد حاصل نمي‌شود. اگر دولت نقادي رسانه‌ها و كارشناسان اقتصادي را سياه‌نمايي تلقي و همچنان حالت دفاعي خود را در برابر آن حفظ كند، قطعا شرايط منطقي لازم حاكم نمي‌شود. حال كه دولت مدعي است اين نقدها مردم را هراسان مي‌كند بايد بپذيرد كه نقش تناقض‌هاي آشكار در اظهارنظرهاي مديرانش در انتقال نگراني به مردم قابل انكار نيست و قبول كند كه براي رفع اين نگراني نياز به شنيدن صداهاي مختلف و بررسي راهكارهاي مورد اشاره نمايندگان مجلس و كارشناسان اقتصادي است.

منبع: تهران امروز / محمد عدلی 

خیابان آرام ... ؟!

شهرام شکیبا در سایت خبر آنلاین مطلب جالبی نوشته بود ، دلمان نیامد تنها به لینک کردن آن در فالگوش بسنده  کنیم ، فلذا دلمان خواست آن را به عینه اینجا نقل کنیم ، مشکلی است ؟!

1- من سینما را دوست دارم. بالاخص سینما «آزادی» را. چون خاطرات زیادی دارم از آنجا. «آنجا» می‌گویم چون منظورم سینما «آزادی» ‌قدیم است. قبل از آتش‌سوزی و بازسازی. اولین بار «خیابان آرام» چاپلین را آنجا روی پرده دیدم.

2- مدتی است خیابان آزادی تهران شده است رشک‌ خیابان آرام چاپلین. داری توی خیابان راه می‌روی یکهو می‌بینی این‌وری‌ها دارند آن‌وری‌ها را می‌زنند (و اخیراً یا بالعکس). تا به خودت بجنبی اشتباه می‌شوی. یا به اشتباه از پل می‌افتی یا به اشتباه ماشین به تو می‌زند یا به اشتباه می‌گیرندت یا به اشتباه می‌برندت یا به اشتباه... اخیراً به طور کلی خیلی اشتباه می‌شود. خلاصه اینکه در بهترین شرایط زمین می‌خوری و زیر دست و پا می‌مانی و دستمال و پایمال می‌شوی.

3- «خیابان آرام» چاپلین اصلاً آرام نبود. برعکس نهند نام زنگی کافور. خیابان آرام را چاپلین آرام کرد.

4- سال‌ها پیش مهدی اخوان ثالث که در اوج ناامیدی تخلص «امید» را برای خودش انتخاب کرده بود، گفته:
نادری پیدا نخواهد شد امید
کاشکی اسکندری پیدا شود

5-... و حالا که در کمال ناشکیبایی اسمم شهرام شکیباست، عرض می‌کنم:
نادری پیدا نخواهد شد، لذا
کاشکی یک چاپلین پیدا شود.

6- فقط یک مرحمت بفرمایید و به محض آرام شدن «آزادی» جناب آقای چاپلین را آزاد بگذارید تا کلاً جهان را آرام کند. چون قبلاً در یک فیلم دیگر هم این کارها را می‌خواست بکند. گفتم که من سینما را دوست دارم.

شبکه های رسانۀ ملی خارجی می باشند یا سردار رادان ارتباطی به نیروی انتظامی ندارند ؟!

خبرگزاری فارس را از نظر میگذراندیم تا در جریان درست و واقعی وقایع زشت امروز و هتک حرمت عزاداری امام حسین (ع) قرار گیریم و ببینیم قضیه از چه قرار بوده است آخر ؟! در این جست و جو به خبری برخوردیم مبنی بر اینکه در وقایع امروز کسی کشته نشده ،ما هم طبیعتاً خدا را شکر کردیم که لااقل در این روز بزرگ خونی به ناحق ریخته نشده است، اما الان هر چه این خبرگزاری را گشتیم آن خبر خوب را که در تکذیب شایعه سازی رسانه های خارجی بود، پیدا نکردیم. به همین دلیل مجبوریم لینک آن را از قول دیگر خبرگزاری ها قرار دهیم که از قول همین جناب فارس در گفتگو با یک مقام نیروی انتظامی نقل کرده بوند : شایعه کشته شدن افراد در ناآرامی های امروزتهران تکذیب شد و فارس: امروز کسی کشته نشده و ...

در بالا  خدمتتان عرض کردیم  که ما طبیعتاً با خواندن آن خبر خدا را شکر نمودیم که لااقل خونی به ناحق ریخته نشده ، اما متأسفانه بعد از دیدن بخش های خبری تلویزیون بعد از ساعت ۲۱ و شنیدن حرفهای سردار رادان مبنی برکشته شدن ۴ نفر حالمان گرفته شد از اینکه خونی ریخته شده و  خونی به ناحق ریخته شده ، آیا ؟! ضمناً سوالی برایمان ایجاد شد بدین صورت که شبکه های رسانۀ ملی خارجی می باشند یا سردار رادان ارتباطی به نیروی انتظامی ندارند ؟! اصلاً به ما چه !

---

حرمت شکنان عاشورا را محکوم میکنیم ...

حقوق بشر ؛ دو نخطه دی !

روز حقوق بشر را تبریک میگوییم البته اگر حقوقی برای بشر قائل شوند و کلاً اگر بشر را قائل شوند ! اگر ببینند جز خودشان بشرهای دیگری هم روی زمین وجود دارند و همه به اندازه هم از حق زندگی برخوردارند ... اصلاً از تبریک گفتن این روز بزرگ به مردم غزه ای که هم چنان در محاصره اند ، به یمنی ها و چینی ها ، به آفریقایی های گرسنه ، به مردم فلسطین ، عراق و افغانستان ، به روح بانوی مسلمان مصری ، به زندانیان زندان گوانتانامو ، به برندۀ جایزۀ صلح نوبل و ... بگذریم ؛  روز جهانی حقوق بشر را تبریک میگوییم به خودمان ، خودتان و خودشان ! به ما مسلمانانی که برادرانمان را میکشند و به خاطر همان حقوقی که گفتیم سکوت میکنیم و به روی مبارک نمی آوریم و بعدش هم شعارهای آنچنانی میدهیم ... اصلاً بی خیال ، قرار بود بی خیال دیگران شویم حتی اگر برادرانمان باشند !

 روز جهانی حقوق بشر مبارکمان باشد به یمن حقوقی که برای بشرهای کشور خودمان قائل میشویم ، میشوید و میشوند ، به یمن حقوقی که همیشه برای هم وطنانمان و عقاید و نظرات مختلفشان قائلیم ، قائلید و قائلند  و هیچ وقت زیر پا نمیگذاریم ، نمیگذارید و نمیگذارند ، روز حقوق بشر را تبریک میگوییم به خودمان خودشان و خودتان ، اگر بدانیم ، بدانید و بدانند حقوق چیست و واژۀ حقوق را تنها به معنای حقی از دریافت پول در ازای کارهای کرده و نکرده ندانیم ندانید و ندانند !

---

خدا رحمت کند کوروش بزرگ را ، چقدر خوب است کوروش را داریم تا لااقل به او بنازیم و بگوییم روزی روزگاری فرمانروایی چنین و چنان داشته ایم و منشور حقوق بشر از آن ماست و ....

امیدواریم خداوند همۀ امور را اصلاح کند !

روز مجلس را به رئیس مجلس ، نمایندگان مجلس ، مردم عزیز ، خودمان ، خودشان و خودتان تبریک میگوییم و تا باشد از این مراسم ها ! تا باشد انتشار تمبر های زیبا ، تا باشد شکر گزاری برای اتحاد ، دومین مراسم شکرانۀ اتحاد مبارک است انشاء االله ! به یمن این روز عزیز و به قول برادر لاریجانی امیدواریم خداوند همۀ امور را اصلاح کند و برای آن آقایان هم آروزی سلامتی داریم !

برای جلوگیری از تشویش اذهان عمومی اذعان میداریم که منظور از آن دو آقا ، آقایان هاشمی رفسنجانی و احمدی نژاد میباشند که امور واجبتری داشتند و نتوانستند در این مراسم حضور بهم رسانند ! اصلاً مگر واجب است رئیس مجلس خبرگان و رئیس جمهور در مراسم شکرانۀ اتحاد مجلس کشور حضور داشته باشند ؟! رئیس مجلس و عده ای دیگر از عزیزان حامی دولت ، قوۀ قضائیه و ... بودند و کفایت است دیگر ! حتی اگر عده ای از نمایندگان هم غائب باشند و صندلی های خالی چشمک بزنند باز هم کفایت است !

راستی گفتیم نمایندگان ، ما به خودمان مفتخریم از اینکه نمایندگانی چنین هنر دوست و با روحیه های لطیف و رومانتیک داریم ، نمایندگانی که خصوصاً به هنر عکاسی و ثبت لحظه ها آن هم به صورت دسته جمعی اش علاقۀ وافری دارند ، به صورتی که به شکل کاملاً یکهو به سمت جایگاه هیئت رئیسه میدوند و آنچنان درگیر فیگور های مختلف میشوند که یادشان میرود رئیس مجلس و رئیس قوه قضاییه هم اندکی اهمیت دارند و باید در عکس نمایان شوند ! ما بیش از همه مفتخریم به برادر امیدوار رضایی نماینده مسجد سلیمان که لطافت در روحیه را به اوج خود رسانیده و خیلی ناز و مهربان هستند ، گذشته از اینها ایشان با تقدیم کردن گل های موجود در ردیف جلوی مجلس به نمایندگانی که در حال گرفتن فیگور های مختلف هستند مناعت طبع خود را نیز نشان میدهند !

گفتنی است این مراسم به قدری پر شور و گرم بود که زودتر از زمان تعیین شده به پایان رسید ! در آخر ما باز هم امیدواریم خداوند همۀ امور را اصلاح کند و برای کلیۀ آقایان آرزوی سلامتی مینماییم در حد تیم ملی که نه ، مجلس !

حواشی :

حاشیه های مراسم سرد " روز مجلس " به روایت تابناک  

حاشیۀ خبرنگار ایلنا از مراسم شکرانه اتحاد

آقای متروی پر دردسر

 در پست پیشین مجال اشاره به صحبتهای جنجالی آقای رئیس جمهور در برنامه تهران ۲۰ فراهم نشد و خواستیم تا در مطلب دیگری مفصلاً به این قضیه بپردازیم که دیدم همشهری جوان این جناب یعنی آقای مترو را چهره هفته کرده و درباره آن نوشته است ، شما را هم دعوت به خواندن آن می نماییم !

همه ماجرا از مشکلات و تاخیرهای متعدد مترو آغاز شد که صدای مردم را در آورد و خوشنامی مترو را در زمان شناسی زیر سوال برد . چند گزارش و خبر در رسانه ها و خبرگزاری های مشهور باعث شد تا سر غصه باز شود و قصه کمبود ها و ضعف های مترو به صفحه روزنامه ها و میان اظهار نظرهای مسئولان راه یابد.تخصیص نیافتن درست اعتبارها،دیر کرد در پرداخت پول لازم برای ورود واگن ها و لوازم یدکی و هزاران مشکل دیگر حتی در بخش های مختلف خبری تلویزیون(حتی در گفتگوی ویژه خبری)مطرح شد و تایید و تکذیب های متفاوت اتفاق افتاد.اما از آنجا که این نمودارهای تکراری و هزار باره،دردی از کسی دوا نمیکند،شهردار تهران با اختصاص ۱۰ میلیارد تومان ببودجه کمکی،وارد کارزار شد تا شاید وضع بحرانی مترو سر و سامان پیدا کند.مسئولان شرکت بهره برداری از مترو هم قول دادند تا هر چه زودتر قطعات یدکی لازم وارد سیستم شوند.چیزی نمانده بود که داستان کشدار مترو - حداقل برای مدت کوتاهی - به سر برسد و کلاغ قصه ها به خانه اش سری بزند که یک مصاحبه مفصل همه چیز را به هم ریخت؛جمله هایی با مرجع ضمیر اول شخص که چنین مضمونی داشت : (( با قاطعیت اعلام میکنم که حتماً مترو را از شهرداری می گیریم.مدیرش را هم خودمان تعیین میکنیم.مونوریل هم می کشیم...))

محمود احمدی نژاد با این اظهار نظر جنجالی در برنامه تلویزیونی تهران ۲۰ بار دیگر مترو و مونوریل - این هووهای ابدی و ازلی- را موضوع روز کرد . مجری های برنامه هم طبق معمول یادشان رفت در جواب بگویند موضوع این روزهای مترو ، تامین منابع مالی آن است و نه مدیریت ! یا بپرسند! یا این وسط شعار مدیریت واحد شهری چه میشود ؟ حتماً نخواستند بپرسند که قطار هوایی با مونوریل فرق دارد یا نه؟! آیا یکی ، همان متروی روی زمین است با صدا و مصیبت برای ساکنان و آن دیگری وسیله ای توریستی و کم جمعیت و کم بازده ؟ احتمالاً مجریان خوش پوش تلویزیون از مصاحبه شگفت زده بودند و نتوانستند آمار جمع آوری کنند که متروی تهران در این چهار سال ۴۲ کیلومتر کشیده شده (۳۰ کیلومتر در حال استفاده است) و نه ۱۴ کیلومتر. از طرفی مونوریل که فرصت احداث ۱۷ ماهه داشت، چرا تا پایان دوران مدیریتی احمدی نژاد به ثمر نرسید؟احتمالاً نمیشد سوال کنند که سرنوشت متروی کلانشهر های مشهد،تبریز ،اصفهان و شیراز که در اختیار دولت است،در چه مرحله ای است ، چقدر پیشرفت داشته و به کجا رسیده!شاید هم نمیخواستند شاهد گفت و گویی چالشی باشیم باشیم،پس تصمیم گرفتند درباره موارد قانونی این جا به جایی ناگهانی و تصمیم عاجل سوال نکنند.

بد نیست بدانید که به پیشنهاد دولت در سال ۸۳ و سپس نظر مجلس در سال ۸۵ ،لایحه حمایت از سامانه های حمل و نقل ریلی و درون شهری به تصویب رسید.بر اساس این لایحه،راه اندازی و بهره برداری از متروها بر عهده شهرداری هاست و البته دولت هم بر اساس قانون دیگری موظف است تا ۵۰ درصد هزینه احداث مترو را تامین کند و باقی هم به عهده شهرداری است .

انواع و اقسام اظهار نظرها تا همین امروز هم ادامه دارد.بسیاری،از دلسوزی برای تهران میگویند و این کشاکش ها را مثبت ارزیابی نمیکنند.برخی هم مدام هشدار میدهند که نکند دود این نوع نگاه ها به معضلات پایتخت ، سرانجام در چشم مردم برود و میلیون ها مسافر روزانه این شیک ترین وسیله حمل و نقل عمومی تهران را از نفس بیاندارد.هر چه هست،این روزها، سلیقه و سیاست یقه متروی تهران را گرفته است!

این مسئله کاملاً سیاسی نیست !

اگر در صف های طویل مترو ایستادید و قطار به موقع رسید ، اگر فن قطار خراب نبود و ازدحام مسافر به حدی نبود که دچار کمبود اکسیژن بشوید ، اگر صدایی گوش نواز نگفت " مسافران عزیز به علت نقص فنی از حرکت معذوریم لطفاً قطار را ترک کنید " اگر قطار آتش نگرفت و اگر غیره (!) بدانید شما انسانی بسیار خوش شانس هستید چرا که شانس بهره برداری از یک معجزه را داشته اید !

البته با تاخیر قطار های مترو باید بسازید زیرا رئیس شورای شهر تهران میگوید :  تاخیر قطارهای مترو تا تکمیل خطوط وجود خواهد داشت . خب همین است که هست دیگر ، ناراحتید میتوانید از دیگر وسایل حمل و نقل استفاده کنید و از هوای آلوده لذت ببرید ، البته این را ما میگوییم ها ! تازه آقای مهندس چمران در ادامه تاکید میکند : هیچ مشکلی بین ایشون و آقای شهردار وجود ندارد و همه چیز کاملاً سیاسی نیست ! معصومه ابتکار هم در ادامه حرف رئیس می فرمایند : (( تاخیر قطارهای مترو در بزرگترین شهرهای دنیا نیز رخ می دهد اما این موضوع نباید به گونه ای مطرح شود که شائبه سیاسی ایجاد کند.))

آقای حسن بیادی دیگر عضو کمیسیون توسعه و عمران شورای شهر تهران نیز میگویند : (( اگر مترو دارای این مشکلات است قطار و هواپیما هم مشکل دارند، قطارهای بین شهری نیز در طول مسیر توقف های زیادی دارند. مترو هم مشکل دولت است و هم مشکل شهرداری و هردو باید با هم این مشکل را حل کنند، این مسایل را نباید سیاسی کرده و تصور کنیم این مشکلات در جای دیگری وجود ندارد.)) خب راست میگویند دیگر ! همه چیز باید مشکل داشته باشد تا توازن و تناسب در سطح جامعه فراهم گردد و تضادی پیش نیاید ، تازه مشکلات مترو در برابر دیگر چیزها که هیچ است ! بروید عوض اعتراض و تشویش اذهان عمومی با سیاسی کردن مسئله ای که کاملاً سیاسی نیست خدا را شکر کنید که مترو سقوط نمیکند ! اصلاً چه کسی گفته دولت و شهرداری با هم مشکل دارند ؟!  دولت و شهرداری با هم مشکل دارند ؟! جدی ؟! استغفرالله ربی و اتوب الیه !

در ضمن اگر فکر کرده اید مشکلات مترو از جای دیگری آب میخورد و تعدیل و کاهش حقوقی در بین کارکنان داشته اند بدانید و آگاه باشید که کاملاً در اشتباهید زیرا به قول مهر ؛ مدیرعامل شرکت بهره برداری مترو تهران و حومه با تاکید بر اینکه مشکلات فعلی مترو هیچ ارتباطی به مسائل صنفی ندارد تاکید میکند : )) 70 درصد تاخیرها ناشی از کمبود واگن است و کمبود واگن چیزی نیست که یک شبه حل شود.مشکلات مترو همیشه بوده ولی یک باره مسائل را سیاسی و امنیتی کردند.)) ایشون هم راست میگویند دیگر ! همیشه همین بوده و هست و خواهد بود (؟!) خب یک باره و یکهو مسائل را سیاسی امنیتی نکنید ! ذره ذره سیاست را وارد این موضوعی که کاملاً سیاسی نیست بکنید! به جای این کارها امیدوار باشید زیرا برادر ربیعی خاطر نشان میکند : (( چنانچه قطارهای سفارش داده شده به موقع وارد کشور شوند می‌توان امیدوار بود که از اواخر زمستان امسال شاهد افزایش تعداد قطارها در خطوط و بهبود خدمات رسانی مترو به شهروندان باشیم. )) ما از این مسئولات خدوم نهایت امتننان و تشکر را داریم ، اصلاً دعوا و مشکل نمک زندگی است و به جامعه شیرینی میدهد !

حالا اینجا را داشته باشید که مدیرعامل شرکت راه‌آهن شهری تهران و حومه (مترو ) - محسن هاشمی - میگوید: (( اجرای طرح هدفمند کردن یارانه‌ها که در مجلس در حال تصویب است بدون فراهم ساختن زیرساختهای حمل و نقل عمومی مانند مترو برای کشور خطرناک است.)) البته ما از این خطر هیچ باکی نداریم ، آنفولانزای خوکی که نیست ! مشکلات همیشه وجود داشته و با درایت مسئولان خطرات نیز قابل رفع و دفع است ، حالا پیشگیری هم نشد درمان که داریم ! امیدوار باشید عزیزان !

راستی هر چند مترو مشکلات زیادی ندارد و تنها  ایرد آن تاخیر است که آن هم 70 درصدش کمبود واگن است و 70 80 درصد باقی مانده اصلاً سیاسی و امنیتی نیست ، اما آتش سوزی در ایستگاه حسن آباد دیگر چه صیغه ایست ؟! احتمالاً کار اغتشاشگران بی ادب بوده است !

نیرومند ترین وزیر !

 

بحمد الله والمنه کابینۀ دولت دهم بعد از قریب به 5 ماه بالاخره تکمیل گردید و وزرا پشت میزهایشان مشغول به کار شدند . در این میان صادق محصولی از تمامی وزیران نیرومند تر به نظر می آید ، حتی بیشتر از وزیر نیرو ! 

 ایشان به قدری توانمند هستند که در  دولت نهم نه تنها بعد از کردان وزارت کشور را بر عهده گرفتند بلکه در سال 84 توسط رئیس جمهور به عنوان وزیر نفت نیز پیشنهاد گردیده و قبل از برگزاری جلسۀ رای اعتماد استعفا دادند، تازه رئیس ستاد انتخاباتی دکتر احمدی نژاد هم بوده اند ، حالا هم که وزارت رفاه را قدرتمندانه تصاحب نموده و باری دیگر به کابینۀ دولت راه یافته اند ، به راستی چه کسی جز ایشان میتواند توانایی های لازم برای ادارۀ سه وزارت خانه و ... را داشته باشد ؟!

اگر انسانی چنین با استعداد پیدا هم شود طبیعتاً ما نیستیم ، پس از ادامۀ سخن صرف نظر کرده و در مواردی که به ما ارتباطی ندارد دخالتی نمی نماییم و میگذاریم نمایندگان ملت کارشان را انجام دهند ، صلاح مملکت خویش را خسروان دانند دیگر ! در آخر به آقای محصولی تبریک عرض می نماییم و از پروردگار بی نیاز ، رفاه روز افزون برای خودمان و کلیه هم وطنان گرامی مسئلت می نماییم .

راستی دوستان ! وزرای عزیز ِ مورد اعتماد ِ مجلس ! امر خیلی مهم " الوعده وفا " یادتان نرود لطفاً !