به مناسبت ضربت خوردن حضرت علی (ع)
به مناسبت ضربت خوردن حضرت علی(ع)
... عبدالرحمان ملجم مرادی و دو نفر دیگر، از مدتی قبل در شهر مکه، هم‌پیمان شدند تا در یکی از شب‌های ماه رمضان سه نفر (یعنی امیر المومنین علی علیه‌السلام، معاویه و عمروعاص) را در یک شب به قتل برسانند تا به گمان خود از ثوابی از هم بهره‌مند شوند.
ابن ملجم جزء همان گروهی‌ست که علی بن ابی طالب (ع) را
با اصرار وادار به قبول حکمیت می‌کند و پس از چند روز پشیمان شده و باز به
علی (ع) اصرار می‌کنند که از خلافت کناره گیری کند؛ البته امام (ع) هم کسی
نیست که خلافت‌اش را نقض کند.
این گروه که بعدها به «خوارج» معروف
شدند،سال ۳۸ یا ۳۹ هـ.ق به‌خاطر نپذیرفتن نقض عهد در «نهروان» روبه‌روی
علی (ع) می‌ایستند و شکست می‌خورند؛ کینه و دشمنی در دل‌های دشمنان علی
(ع) از بین نمی‌رود.
علی (ع) تمام شب را به راز و نیاز و مناجات پرداختند و وقت سحر به سمت مسجد حرکت کردند و مثل همیشه با ندای «الصلاة... الصلاة» مردم را بیدار کردند. قبل از اذان گفتن، خودشان ابن ملجم را از خواب بیدار می‌کنند... . ابن ملجم شقی در حال نماز به علی (ع) حمله می‌کند و شمشیر را بر فرق مبارک حضرت فرود می‌آورد و بانگ "فرتُ و ربّ الکعبه"ی علی (ع)... .
معاویه خنجر خورد، عمروعاص به مسجد نرفت و فقط علی (ع) بود که به‌شدت از ناحیه‌ی سر ضربت خورد و این در حالی بود که فقط ۴ سال و چند ماه از دوران خلافت و حکومت عدل امام (ع) می‌گذشت.
حضرت علی دو روز بعد، یعنی در ۲۱رمضان سال ۴۰ هجری بر اثر ضربت شمشیر زهرآلود و سمّی ابن ملجم دنیایی را که هیچ دل‌بستگی به آن نداشت وداع گفت و به آغوش گرم پیامبر (ص) شتافت. حضرت علی (ع) در آن ۶۳ ساله و شایسته‌ترین فرد برای جانشینی پیامبر (ص) بود. شمشیر او، ذوالفقار از «بدر» تا «نهروان» جر برای پروردگار یکتا کشیده نشد و پیکار نکرد. امام دروازه‌ی شهر دانش پیامبر بود.
از وصایا و سفارش‌های علی (ع):
- سفارش می‌کنم
شما را به ترس از خدا و این‌که از دنیا پرستی روی گردانید گرچه به سراغ
شما آید و بر آن‌چه از دنیا از دست می‌دهید اندوه‌ناک نباشید.
- دشمن ستمگران و یاور ستمدیدگان باشید.
-
سفارش می‌کنم شما را به ایجاد آشتی میانتان، زیرا از پیامبر خدا شنیدم که
می‌گفت:"اصلاح دادن بین مردم از یک سال نماز و روزه برتر است".
- بر شما باد پیوستن با یکدیگر و بخشش یکدیگر؛ مبادا از هم روی گردانید و پیوند دوستی را از بین ببرید.
- امر به معروف و نهی از منکر را ترک نکنید که بدهای شما بر شما مسلط شوند و آن‌گاه هرچه خدا را بخوانید، جواب ندهد.